Optoma HD142X w 3D

Testów Optomy HD142X przeprowadzono i opublikowano już sporo. Oferuje ona doskonałe osiągi w stosunku do ceny. Niewiele pisze się jednak o jej możliwościach wyświetlania obrazu 3D. Jak ten model radzi sobie z trójwymiarem?

Człowiek ocenia głębię postrzeganego otoczenia rejestrując dwa różne obrazy, które analizowane są później przez mózg. Przesunięcie pomiędzy widzianymi prawym i lewym okiem obiektami, informuje o ich wzajemnym położeniu. Wyświetlany na płaskim ekranie obraz nie ma głębi. Aby uzyskać ten efekt trzeba do prawego i lewego oka dostarczyć nieco inne dane, a więc zmodyfikowaną klatkę. W filmach 3D zapisane są tak właściwie dwie ścieżki zarejestrowane z nieco innej perspektywy. Stosuje się do ich prezentacji pasywne i aktywne metody. A w każdej chodzi o to, by wysłać odpowiedni obraz do właściwego oka.

Pasywnie i aktywnie

W praktyce, w pierwszym przypadku za pomocą dwóch torów optycznych wyświetla się na specjalne ekrany dwa inaczej spolaryzowane obrazy. Widz ogląda film poprzez okulary, również wyposażone w filtry polaryzacyjne. Nie zachodzi tu zjawisko migotania. To kosztowna metoda ale za to z bardzo tanimi okularami. Stosowana w kinach. W warunkach domowych preferowana jest metoda aktywna. Choć używane w niej okulary są droższe, cięższe, mniej wygodne i wymagają zasilania, to sposób ten jest w sumie tańszy. Zachodzą tu także zjawiska migotania czy przesłuchu między obrazami. W tym przypadku okulary naprzemiennie przesłaniają prawe i lewe oko z częstotliwością przynajmniej 120Hz (po 60Hz na oko). Przy mniejszy wartościach widz rejestruje właśnie migotanie obrazu. Niektóre osoby doświadczają tego nawet przy tej częstotliwości.

Okulary i sterowanie

HD142X może współpracować z okularami IR synchronizowanymi na podczerwień ale obsługuje także modele RF. Eliminuje to konieczność pozostawiania okularów w linii widoku projektora. W teście wykorzystany został model ZD302 Optomy. Połączenie IR w tym przypadku nie sprawiało żadnych kłopotów. Jeżeli po rozpoczęciu odtwarzania filmu 3D projektor nie przełączy się automatycznie w odpowiedni tryb, trzeba to zrobić ręcznie. Wystarczy użyć przewidzianego do tego celu przycisku na pilocie i wskazać właściwą opcję – DLP-Link dla okularów pracujących na podczerwień bądź VESA dla urządzeń synchronizowanych radiowo.

Format wyświetlania poszczególnych klatek w danym filmie może być różny. Mogą być one umieszczone jedna nad drugą (Góra i Dół), obok siebie (SBS) albo jedna po drugiej (Sekwencyjnie).  Opcja automatycznego doboru odpowiedniego trybu nie zawsze działa prawidłowo i ustawienia trzeba dobierać ręcznie, dlatego wizyty menu Optomy zarządzającym formatem wyświetlania mogą się przytrafić każdemu. Oprogramowanie Optomy nie zostało wyposażone w opcję upscalingu, więc nie ma tu możliwości zmiany dwuwymiarowego obrazu w obraz 3D. Jeżeli jednak nie ma dostępu do odpowiednich okularów, materiał 3D bardzo łatwo przekształcić w dwuwymiarowy. Po wybraniu opcji 3D-2D wystarczy wskazać, która klatka obrazu (prawa czy lewa) ma być prezentowana na ekranie. W projektorze można też odwrócić synchronizację klatek.

Optoma HD142X w 3D

W trakcie oglądania trójwymiarowego filmu, w uproszczeniu, wyświetlane są dwa filmy jednocześnie. Na każdą klatkę filmu przypada więc mniej światła niż w trakcie projekcji 2D. W rezultacie obraz jest ciemniejszy. Do 3D preferowane są więc projektory w wyższej jasności wyjściowej. Praktyka pokazuje, że deklarowane 3000 ANSI lumenów Optomy w zupełności wystarcza. Pomieszczenie musi być jednak dobrze zaciemnione. Jeżeli pojawia się jakieś dodatkowe oświetlenie, czytelność obrazu bardzo się pogarsza. Pomiary jasności w trybach 2D przy domyślnym, ekonomicznym trybie pracy lampy prezentują się następująco:

Po zmierzeniu jasności w trybie trójwymiarowym otrzymujemy natomiast takie wartości:

Jak widać jasność zdecydowanie się zmniejsza ale, co widać na ekranie, nie drastycznie. Paradoksalnie wpływa to także pozytywnie na wyświetlany obraz. O ile w trybie 2D ciemne partie obrazu są lekko „wyprane”, o tyle czarny w trójwymiarze nabiera głębi. Pojawia się też wiele niewidocznych wcześniej szczegółów.

Wyświetlany przez Optomę obraz nie zawiera również przesłuchów, nie obserwuje się „duchów”, crosstalking jest praktycznie niewidoczny. Gdy do projektora dostarczony zostanie odpowiedni sygnał (1080p/24Hz), obraz 3D odświeżany jest z częstotliwością 144Hz. Minimalizuje to migotanie choć niestety nie eliminuje zjawiska całkowicie. Trzeba jednak pamiętać, że wrażliwość na ten efekt jest cechą indywidualną widza. To, co przeszkadza jednej osobie, jest niezauważalne przez drugą. 1080p/24Hz oznacza również, że wysokie odświeżanie ograniczone jest jedynie do odtwarzania filmów i nie będzie z reguły działało podczas grania. Obydwa powyższe parametry należy mimo wszystko ocenić bardzo wysoko. Niski jest także poziom szumu na obrazie. Nieco słabiej HD144X wypada za to w dynamicznych scenach. Na obrazie 3D widać minimalne smużenie. Podsumowując jednak, obraz 3D testowanej Optomy prezentuje się zdecydowanie powyżej średniej wśród urządzeń z tej kategorii cenowej.